‘Als de studenten wisten waar ze het over hadden, dan zouden ze groot gelijk hebben, wanneer ze beweerden: de universiteit bestaat voor een belangrijk deel uit bedriegers, die, niet langer dan zes maanden per jaar, hoogstens vier uur in de week werken en zich daarvoor een van de hoogste salarissen laten betalen die er in ons land kunnen worden verdiend.’ […] ‘Miljoenen guldens per jaar gaan er hier de deur uit en wat krijgt de gemeenschap ervoor terug?’
Account Campus Orleon
Doe mee aan de onderzoekende samenleving.
Tips
Tip van Campus Orleon - 01/11/2011 - 00:00
Ze had op kamer 408 gewoond, en via verslonsde trappen en gangen kwam ik op de vierde verdieping, waar in een gemeenschappelijke keuken drie personen aan de thee zaten, twee vrouwelijke en een mannelijke student. […] ‘Ik ben de oom van Leo, ik kwam toevallig door Heidelberg en weet dat dit studentenhuis haar adres is. Kunt u…’
‘Ach, wat lief, ouwe oom bezoekt zijn nichtje. Moet je dat zien, Andrea!’
Tip van Campus Orleon - 01/09/2011 - 00:00
Let wel, Pap ambieerde niet langer een baan bij de toplaag van de universi-teiten met hun gerespecteerde veelnamige leerstoelen […]. Vanwege de moordende concurrentie ging ik ervan uit dat die instellingen er niet rouwig om waren dat Pap ontbrak in hun ‘hechte incestueuze kringen’ – de semi-intellec-tuele academische wereld, zoals mijn vader die noemde.
Tip van Campus Orleon - 01/05/2011 - 00:00
XXX was eraan gewend geraakt dat de dingen voor hem geen tegenwoordigheid hadden. Maar deze ochtend was het erger dan anders. Onwillekeurig liet hij het Russische grammaticaboek zakken en keek naar de hoge ramen van de veranda, waarin zich een scheefgegroeide pijnboom spiegelde. Daar, in die veranda, aan de glanzende mahonie tafels, zou het gebeuren. Vol verwachting zouden ze naar hem, de spreker, kijken, en dan, na een langdurige, ondraaglijke stilte en een angstig stokken van de tijd, zouden ze het weten: hij had niets te zeggen.
