Heb jij het idee dat het nooit genoeg is wat je doet? Dat je toch eigenlijk al meer publicaties had moeten hebben? Dat je verder zou moeten zijn in je onderzoek? Dat je zelf eigenlijk gewoon niet goed genoeg bent?
Het zijn gevoelens waar veel promovendi mee rondlopen. Presteren lijkt het belangrijkste wat er is. Maar is dat ook zo?
